రాజశేఖరునికి అక్షర నివాళి*

వింత కాకపోతే
సూర్యుడు చచ్చిఫోవటమేమిటి?. ఇక్కడ లేడంటే
ఎక్కడో కాంతి యాత్ర చేస్తున్నాడనే.

ఓ రైతు తన పచ్చని పైరును 
చేతులతో తడుముకోవటం.
ఫీజ్ రీఎంబర్స్ మెంట్ తో అడ్మిషను పొందిన
ఓ విద్యార్ధి తన పుస్తకాలను గుండెల కద్దుకోవటం. 
చచ్చి బతికిన ఓ అస్వస్థుని
తడి కనులలో వెలుగుతున్న దీపాన్ని.
నేను చూసాను నేను చూసాను.

ధరల విస్ఫోటనంలో మెతుకు కతుకుతున్న
పేద బతుకుల్లోని ఆత్మస్థైర్యపు సౌందర్యాన్ని.
ఓ చిన్నారి గుండె కవాటం ఒడ్దుపై పడ్డ చేప నోరైన వేళ
దానికి జీవ జలాల్ని అందించిన హస్తవాసిని.
నేను చూసాను నేను చూసాను.

జీవితపు నడకను వృద్దాప్యం దోచుకుపోతే
మూడో కాలై నిలిచి నడిపిస్తున్న పించను కర్రను.
అధికవడ్డీ అనకోండాలకు కబళింబపడుతున్న
జీవితాలలో తక్కువవడ్డీ రుణాల నెమలీక స్పర్శల్ని.
నేను చూసాను నేను చూసాను.

ఒక భరోసాని, ఒక ధైర్యాన్ని, ఒక విశ్వసనీయతను
ఒక ఆశను, ఒక ఉత్సవాన్ని, ఒక ధీర దరహాసాన్ని
నా సమూహంలో నేను చూసాను నేను చూసాను.

మట్టిలోంచి వచ్చింది కాస్తా మట్టిలోకి చేరిందంతే.
కానీ మనసులోంచి వచ్చింది ఎప్పటికీ వీడిపోదు.
అలా ప్రవహిస్తూనే ఉంటుంది.

నేను చూస్తున్నాను. నేను చూస్తాను.

thanks to my friend who edited this poem